“Lufta e gjuhëve”, i autorit Louis-Jean Calvet, është një narracion gjuhësor për të gjitha luftërat për pushtet, të cilat janë realizuar nëpërmjet konfliktit gjuhësor, qofshin ato brenda të njejtit shtet, qofshin ato të tipit kolonialist. Siç shkruan Paul Lafargue te libri i tij “Frëngjishtja dhe revolucioni francez”: “Borgjezia e nisi luftën duke anatemuar çdo fjalë, që sipas tyre i përkiste ‘ligjërimit aristokrat’. Kështu, të pasnesërmen e triumfit, borgjezia nisi të rehabilitonte fjalët një e nga një, ngase vrulli ideologjik kish qenë kaq i madh sa Franca u gdhi thuajse pa gjuhë”. Duke e konsideruar ligjërimin, si një mjet komunikues që nuk realizohet vetëm përmes fjalëve, por dhe nëpërmjet fasadave, gjesteve apo trashëgimisë historike, libri mbetet një paralajmërim për të gjithë planifikuesit (gjuhësorë ose jo) për të mos u shndërruar në vegla të ideologjive.
